Wat anderen vertellen
In Huize Spoorzicht zijn verplegenden en verzorgenden dag in dag uit bezig om het de bewoners naar de zin te maken. Met een hart voor de zorg. Maar hoe ervaren de bewoners dat? Vaak kunnen zij dat zelf niet meer zo goed verwoorden. Hun kinderen of mensen die dicht om hen heen staan ervaren wel de goede zorg. Zij vertellen hier graag over.
‘Mijn ouders wilden graag bij elkaar blijven’
“Mijn moeder heeft al vijftien jaar de ziekte van Alzheimer,” vertelt Angenietha van Dam. “Mijn vader heeft heel lang voor haar gezorgd. Toen hij de ziekte van Kahler kreeg, konden ze niet langer zelfstandig blijven wonen. Dat was te riskant. Vier jaar geleden zijn ze daarom verhuisd naar Huize Spoorzicht. Anderhalf jaar geleden overleed mijn vader. Mijn moeder woont er nog steeds. Ik merk dat zij het daar heel prettig vindt. Het was de wens van mijn vader dat ze goed verzorgd zou worden. Als wij na een bezoek naar huis gaan, laten we haar met gerust hart achter.” Lees meer.
‘We hebben beloofd er voor tante Ger te zijn’
Voor Marrie van Dijken uit Groot-Ammers is haar ‘tante Ger’ eigenlijk een geadopteerde tante. “We kennen haar via onze zoon, die indertijd een krantenwijk had en wel eens een praatje met haar man maakte. Dat is uitgegroeid tot een hecht contact. Haar man is inmiddels overleden. Wij hebben hem beloofd om voor zijn vrouw te zorgen. Zij heeft zelf nooit kinderen gekregen. Maar tante Ger is als een oma voor onze kinderen. Wij merken dat de mensen van Huize Spoorzicht het echt heel goed doen.” Lees meer.